Badania sztuki japońskiej na UŁ

Japonią interesuję się już od kilkunastu lat. Z początku była to fascynacja prozą i poezją, szeroko pojętą kulturą i folklorem, a samą sztuką „na poważnie” zaczęłam się zajmować dopiero na studiach. W swojej pracy magisterskiej pisałam o tradycji i nowoczesności w japońskim rzemiośle, przy okazji poruszając temat wzajemnego oddziaływania na siebie sztuki Japonii i sztuki świata zachodniego. W ramach doktoratu postanowiłam te wątki rozwinąć, skupiając się jednak przede wszystkim na tym, co działo się i dzieje się nadal w Japonii oraz jak pewne wydarzenia, zmiany wpływają na rozwój japońskiej myśli projektowej.

wyjaśnia doktorantka

To, co dziś nazywamy „stylem japońskim” w szeroko pojętym wzornictwie to ciekawa mieszanka – wypadkowa wpływów lokalnych i zagranicznych, tradycyjnego rzemiosła i nowoczesnej myśli technologicznej, piękna i utylitarności. Granica pomiędzy rzemiosłem a designem jest niezwykle trudna do zarysowania.

Aleksandra Cieśliczka

Niestety, tak jak wielu innym młodym badaczom, pandemia i mnie pokrzyżowała plany. Czekając na poprawę sytuacji, staram się więc opracowywać materiał, korzystając ze zgromadzonej bibliografii, zasobów źródeł i baz internetowych, licznych artykułów czy wykładów zamieszczonych online. Udało mi się także wziąć udział w The Online Summer Programme in Japanese Cultural Studies organizowanym właśnie przez wspomniany wcześniej Sainsbury Institute, jak również w kilku konferencjach. Rozpoczęłam naukę japońskiego na kursie językowym, a dodatkowo przez pół roku miałam też okazję sprawdzić się w roli nauczyciela historii sztuki w Liceum Plastycznym.

podsumowuje laureatka